Onderstaand verhaal heb ik in eerste instantie opgeschreven als persoonlijke verwerking, maar Ruben vond het goed dat ik dit ook eens zou delen met jullie. Dit zijn de teleurstellende momenten van ons werk en bij periodes zijn die teleurstellende momenten groter dan de blijdschap momenten. Iets wat niet altijd makkelijk is voor Ruben en mij. Bid vooral voor ons, om hier goed mee om te gaan.
Mensen vragen vaak aan mij of ik al gewend ben in Roemenië. Ik vertel dan dat ik goed kan wennen in Roemenië. Dat ik Nederland als land niet mis, maar dat het de familie en vrienden zijn die ik mis. Mensen vragen ook altijd naar het eten in Roemenië. ¨Kun je dan wel normaal eten daar?¨ Ja hoor, hier hebben ze ook gewoon supermarkten waar je zelf maaltijden kunt samenstellen. We eten echt niet elke avond typisch Roemeense gerechten. In tegendeel! Een typisch Nederlands stamppotje gaat er hier goed in. Oké, bij Ruben misschien iets minder goed dan bij mij, maar dat is een smaakverschil. Toch is er iets waar ik nooit aan zou kunnen wennen hier in Roemenië. Lees verder…
